مدیریت بحران (Crisis Management) در محیط کار

به هر نوع حادثه‌ی طبیعی (سیل، زلزله، آتش‌فشان و …) و مصنوعی (انفجار، آتش‌سوزی، نشت مواد شیمیایی و …) که به طور ناگهانی و غیرمنتظره به وجود آید و سختی، درد، آسیب و رنج به بار آورده و محیط زیست را آلوده کند و برای برطرف کردن، کنترل و مهار آن نیاز به اقدامات اساسی، ملی یا جهانی باشد، بحران می‌گویند.

1. در ابتدا برای مدیریت بحران برنامه‌ریزی کرده و نگاهی مدیریتی و سیستمی به قضیه داشته باشید.
2. شرح وظایف افراد، سازمان‌ها، نهادها در مواقع بحرانی مشخص شود.
3. تمام افراد آموزش‌های لازم را دیده و با وظایف و مسئولیت‌های خود آشنا باشند.
4. دستورالعمل مدیریت بحران و واکنش در شرایط اضطراری تهیه و به تأیید مدیران و اطلاع کارکنان رسیده باشد.
5. فهرست وسایل، امکانات و تجهیزات مورد نیاز تهیه و نواقص موجود برطرف شود.
6. سیستم‌های ارتباطی نظیر تلفن، بی‌سیم، رادیو، تلویزیون و … برای مواقع بحرانی در نظر گرفته شود.
7. برای افزایش سطح آمادگی کارکنان، مانورهای آموزشی به طور مرتب برگزار و نتایج آن تجزیه و تحلیل شود.
8. چگونگی همکاری‌های درون سازمانی و برون سازمانی مشخص شود.
9. موانع موجود در رسیدن به اهداف مدیریت بحران بررسی شود.
10. با برگزاری جلسات آموزشی، سمینارها، کنفرانس‌ها و … سطح آگاهی مدیران و کارکنان افزایش داده شود.
11. تیم‌های امدادرسان و نجات (آتش‌نشانی، اورژانس) مشخص، تقویت و تجهیز شوند.
12. روش‌های پیشگیری از بروز بحران توسط کارشناسان شناسایی و عملیاتی شوند.
13. اقدامات لازم برای کاهش پیامدها و اثرات بحران بررسی شوند.
14. منابع اولیه انسانی مانند سرپناه، آب بهداشتی، غذا و سرویس‌های بهداشتی در نظر گرفته شود.
15. مدیریت بیماری‌ها و اقدامات بهداشتی برای کنترل، پیشگیری و مهار بیماری‌های واگیر مانند وبا، حصبه و … در نظر گرفته شود.
16. روش‌های تخلیه‌ی اضطراری افراد و محل‌های تجمع ایمن، پناه‌گاه‌ها مشخثص شود.
17. وسایل و تجهیزات اولیه‌ی درمانی مانند بیمارستان، اورژانس، کمک‌های اولیه، دارو و … در نظر گرفته شود.
18. برقراری نظم، آرامش و امنیت در مناطق بحران دیده اهمیت زیادی دارد.
    

مدیریت حوادث، از خود حوادث مهم‌تر است.