استانداردهای جهانی حلال برای کشورها

استانداردهای حلال به شرکت ها و مشتریان کمک می کند تشخیص بدهند چه چیزی از دیدگاه شرع پذیرفتنی است، محصول بسته به مواد اولیه و تمام فعالیت های مرتبط با آن، از نقطه‌ی شروع تا مصرف و گذر از زنجیره‌ی ارزشی که باعث خلق آن شده، حلال یا حرام تلقی می‌شود. چنان‌که درباره‌ی متخصصان مسلمان استرالیایی و صنعت گوشت گاو استرالیا نشان داده شده، بسیاری از این استانداردها یا توسعه نیافته‌اند یا مورد توافق همگان نیستند. این به واسطه‌ی جهانی‌سازی بازارها و نو ظهور بودن حلال و حرام به صورت کلماتی تجاری است که مصرف‌کنندگان مسلمان را رو‌در‌روی محصولات ملت‌های غیرمسلمانی قرار خواهد داد که از مدت‌ها قبل آن‌ها را دشمن می‌پنداشتند. پیش از جهانی‌سازی هیچ اشاره‌ای به کلمه‌ی حلال در بین مصرف‌کنندگان مسلمان وجود نداشت، البته جدا از آن دسته افرادی که به این کشورهای غیرمسلمان مسافرت می‌کردند؛ زیرا محصولات بازارهای اسلامی یا در داخل تولید می‌شدند یا در کشورهای مسلمان همسایه که در آن‌جا نیز حلال بدیهی تلقی می‌شد.

حضور انبوهی از محصولات خارجی منجر به ایجاد نیاز به استانداردسازی حلال هم برای منفعت تاجران و هم برای مشتریان شد. چنان‌که تجربه نشان می‌دهد، ایجاد استانداردهای جهانی حلال که شرکت‌ها برای تولید محصولات برای بازارهای اسلامی آن‌ها را رعایت کنند وظیفه‌ای خطیر به شمار می‌رود. مشکل کار از این‌جا ناشی‏ می‌شود که این روند می‌طلبد که طرفین بسیاری وارد ماجرا شوند؛ از جمله متخصصان اسلامی، متخصصان تجارت و متخصصان صنایع‌غذایی. حضور این طرفین، با فهرست‌هایی طولانی از شرط و شروط، امر اسلامی کردن شرکت‌ها را آسان نکرده و کسب گواهی حلال برای شرکت‌ها را دشوار می‌سازد. ممکن است این افراد فراموش کنند که یکی از ابتدایی‌‌ترین آموزه‌های دین اسلام این است که هر چیزی را که خداوند آفریده حلال است؛ مگر معدودی از استثناءها. متأسفانه به نظر می رسد که این متخصصان امر را برعکس می بینند؛ حرام قاعده‌ی کلی است و حلال استثناء.

به‌ علاوه، مؤسسات فراوان اعطا کننده‌ی گواهی حلال در سرتاسر جهان در حال تأسیس هستند. در حالی که برخی از آن‌ها قطعاً صلاحیت این کار را ندارند زیرا یا تخصص لازم را ندارند یا از جریان اصلی اسلام پیروی نمی کنند. با این که افزایش این مؤسسات برای شرکت‌های نوپای خواهان ورود به بازار اسلامی سردرگم کننده است، باید خاطر نشان کرد که مؤسساتی وجود دارند که تخصص، مهارت و مقررات لازم را دارند که آن‌ها را شایسته‌ی ارائه‌ی گواهی حلال می‌کند. در اصل تمام مؤسسات وابسته به دولت و سازمان‌های گروه‌های بزرگ اسلامی از دیدگاه مشتریان منابع مورد اطمینان به شمار می‌روند. لذا شرکت‌ها در عوض کسب گواهی ریسک‌‌دار از مؤسسات مستقلی که شاید صرفاً برای کسب سود خود را در واگن حلال جا زده باشند باید در پی کسب نشان حلال حداقل از یکی از این مؤسسات معتبر باشند. به ویژه گواهی‌های سعودی، اماراتی، سودانی و مالزیایی در سرتاسر جهان اسلام از اعتبار بالایی برخوردارند.