ارگونومی شغلی
واژه ارگونومی یک لغت یونانی است که به معنای کار و قاعده و قانون می باشد در واقع رابطه انسان با کار را بررسی می کند.
در تعریفی می توان گفت که هدف ارگونومی افزایش و بهبود ایمنی بهداشت و سلامتی و راحتی و کارایی انسان است.
در ارگونومی عوامل متعددی نقش دارند که عبارتند از:
وضعیت و شرایط موجود در کار، اطلاعات و عملیات و پروسه کار، کنترل ها، وظایف و مشاغل، عوامل موجود در محیط کار تا حد زیادی میزان ایمنی،سلامتی و بهداشت، راحتی و کارایی در کار و زندگی روزمره را تعیین می کنند.
استرس واژهای است در اصل به معنی فشار و نیرو در جهان فیزیکی هر گاه فشاری بر چیزی وارد شود کنشی بر آن وارد میکند، ثبات اجزای درونی آن را بر هم میزند و تنشی در آن پدید میآورد و بر میآشوبد و سرانجام آن شی را به واکنش میاندازد.
رفتار مدیریت، روابط غیر رضایت بخش منبع کلیدی استرس در محیط کار است. این حالت میتواند در سازمانهای با رفتار سیاسی زیاد (که اهداف و استانداردهای عملکرد وجود نداشته و ارتباطات شخصی دچار بحران باشد) بدتر شود.
بعلاوه در جایی که مدیران مجبور به تعهد در مورد عملکرد زیر دستان شوند و از ارزیابیهای موضوعی استفاده کرده و شخصاً ارزیابی کنند، استرس تولید میشود. به خصوص در جایی که نرخ عملکرد اثر مستقیمی بر حقوق و پرداخت به کارکنان داشته باشد.
سطوحی از استرس ممکن است به بهتر شدن عملکرد کاری کمک کنند. وقتی استرس وجود ندارد چالشهای کاری وجود نخواهد داشت، کسالت و ناتوانی افزایش یافته و بر روی عملکرد اثر منفی میگذارد. چنانچه استرس افزایش پیدا کند عملکرد به سمت بهبود میرود و کارکنان آمادگی ذهنی و روانی بالایی برای رویارویی با چالشها پیدا میکنند. بعضی تحریکها مفید هستند و کارکنان را برای رسیدن به احساس موفقیت و رضایت شغلی فعال میکنند. حال اگر مقدار استرس از سطح بهینه فراتر رود تقاضاهای زیاد از حد از کارکنان افزایش مییابد و سطح عملکرد افت میکند.
گام اول: شناسایی مشکل
گام دوم: طراحی مجدد و مداخله
گام سوم: ارزیابی